Als de zomer vertraagt...

“Realiseer je diep van binnen dat het huidige moment
alles is wat je ooit hebt.” Eckhart Tolle
​Een zachte uitnodiging om niet meteen door te hollen, maar te blijven bij wat je gevoeld hebt

ik weet niet hoe het bij jou is,
maar voor mijn gevoel is de zomer
voorbij gegleden als zand door mijn handen.
Zonder dat we het echt doorhadden
zijn de avonden weer korter,
de lucht verandert van toon,
en de dagen raken gevuld met lijsten en plannen
nog voor we goed beseffen
dat we er alweer in zitten.
En toch…
is er nog iets over.
Een soort nazindering van zon op je huid.
Een herinnering aan hoe het voelde om te ademen
zonder deadline.
Om te eten zonder haast.
Om even niets te moeten --
en daar helemaal in te kunnen zakken.

​🐢 Vertragen is een daad van trouw aan jezelf

In de zomer lukt het ons vaak beter
om te leven in het moment.
Misschien omdat de dagen ruimer zijn,
misschien omdat er minder ‘moet’.
Misschien omdat we voelen: dit is zeldzaam.
Maar waarom zou die manier van leven
alleen voor vakantie zijn?
Wat maakt dat we pas mogen ademen
als we ver weg zijn van huis,
als de mailbox gesloten is,
als we onszelf toestemming geven om even niet nuttig te zijn?

​​🐇🐢 De haas en de schildpad

Misschien ken je het verhaal.
De haas, snel, gejaagd, vol zelfvertrouwen.
En de schildpad — traag, rustig, gestaag.

De haas sprint, verliest focus, raakt uitgeput.
De schildpad… blijft gaan.
Niet opgejaagd.
Wel aanwezig.

En uiteindelijk is het niet de snelheid die wint,
maar de aandacht. De volgehouden aanwezigheid.

Net als in het leven.
De mooiste dingen groeien niet in haast,
maar in ruimte.

​🌾 Wat wil jij meenemen uit deze zomer?

Misschien liet je je telefoon vaker liggen.
Misschien at je langzamer.
Misschien wandelde je zonder doel.
Misschien sprak je zachter.
Misschien kon je lachen zonder je schuldig te voelen.Dat zijn geen vakantiegewoontes.
Dat zijn sporen van hoe het óók kan zijn.
Welke wil je meenemen, nu de dagen weer voller worden?
Wat wil je bewaren, beschermen, herhalen?
Wat mag stilletjes verdwijnen?

Een uitnodiging, geen opdracht

Dit is geen lijstje dat je moet invullen.
Geen prestatie.
Geen planning.

Alleen een kleine vertraging.
Een adempauze.
Een vraag die je bij je mag dragen
zonder meteen antwoord te geven:

“Wat wil ik níét opnieuw doen dit najaar?”
“En wat wil ik méér ruimte geven?”

In mijn praktijk ontmoet ik mensen die voelen dat er iets schuift.
Ze willen niet nóg een sprint trekken.
Ze willen thuiskomen bij zichzelf.
Rust vinden, richting voelen, ruimte maken.
Misschien geldt dat ook voor jou.
Je bent welkom.
📩 Stuur me gerust een berichtje.
Of ga een stukje trager vandaag.
Zonder reden. Alleen omdat het mag.